Stolik Elity Waverly

Bałć.

uśmiechnął się.
- kocham cię nadal, wieeeesz? - zapytał, patrząc jej głęboko w oczy.

vanilla.

ojezu kochany spadła z ławki, albo nie. ;x - to miłe, ja wiem że ty kochasz wszystkie dziewczyny na całym świecie. - roześmiała się.

Bałć.

- ale ciebie najbardziej.bo ty taka stokrotka jesteś, wśród wszystkich takich samych kwiatów. - powiedział i pocałował ją delikatnie w policzek.

vanilla.

stwierdzenie, iż jest stokrotką, najlepsiejszą, bardzo jej się spodobało, i ucałowała mattowe usta, eheehe. xd

Bałć.

uśmiechnął się i pocałował ją w usta. ale teraz bardziej namiętnie.

vanilla.

usiadła na nim, okrakiem, bo w sumie jakoś ją naszło, - nie bijcie więcej gregorego, okej? - wymruczała bawiac się jego włosami. xd

Bałć.

- już we Francji nie jesteśmy, więc raczej się nie da. - powiedział z uśmiechem.
- cały dzień będziemy tak siedzieć w tej szkole i nic nie robić? - zapytał, łapiąc ją w talii.

vanilla.

zmarszczyła nos, - a co chcesz robic? - wymruczała, oplatając swoje łapki, wokół jego szyji.

Bałć.

wyszczerzył się. miał brzydkie myśli, ale ich nie wyjawił.
- no wiesz. to i owo. - powiedział z uśmiechem.
- a ty masz jakieś plany? - zapytał.

vanilla.

- ja nie mam, - uśmiechnęła się kącikiem ust, ale vanillka nie jest łatwa, nienie. nie da się przelecic mattowi, bo trzyma dziewictwo! trzyma xd

Bałć.

- hm. to może pojedziemy na miasto? - zapytał.
- no wiesz... zakupy i tak dalej. - powiedział, bawiąc się jej włosami.

vanilla.

jaaaasnę, zacznij. ja zaram spadam.

Bałć.

popatrzył na zegarek.
- o szit. zapomniałem. muszę lecieć. - powiedział, pocałował ją w czoło i poszedł.